“คิดถึงคุณพ่อ” “ป๋าวุธ ธีรพงษ์” (ภาคที่ 4)

“หลิ่มจี่จุ้ย เตี๋ยมเตี๋ยมติ” แปลคร่าวๆ ว่า น้ำฝนหยดที่ชายคาซ้ำๆ กันเป็นประจำในตำแหน่งเดิมๆ เป็นวลีเด็ดที่คุณพ่อ หรือ “อาป๊า” ป๋าวุธ ธีรพงษ์ มักจะพูดและสอนผมเป็นประจำ โดยคุณพ่อจะสอนแง่คิดว่า ถ้าเราทำอะไรไว้ ผลที่ทำนั้นจะตามมาอย่างที่เราทำเอาไว้เหมือนๆ กัน ไม่เร็วก็ช้า (ทำอะไรไว้ก็มักจะได้อย่างนั้น) เปรียบได้ดั่งน้ำฝนที่หยดที่ชายคาซ้ำๆ กันเป็นประจำ

ด้วยคำสอนดังกล่าว บวกกับการกระทำที่คุณพ่อได้ทำให้เราเห็น ทำให้เราค่อยๆ ซึมซับจนกลายเป็นความเคยชิน และกลายเป็นนิสัยที่ซึมเข้ามาอยู่ในสายเลือด และเป็นเสมือนกับความเคยชินในชีวิตประจำวัน โดยคุณพ่อท่านเคารพ และรักคุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย และในสมัยที่คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย ยังมีชีวิตอยู่ คุณพ่อกับคุณแม่ได้มีโอกาสช่วยดูแลท่านในบางโอกาส รวมถึงมีโอกาสได้พาท่านร่วมเดินทางไปในสถานที่ต่างๆ เป็นประจำ โดยในเรื่องราวเหล่านี้นั้นเป็นเรื่องที่เราทัน และเคยได้เห็นอยู่เป็นประจำในสมัยเด็กๆ และด้วยความเคยชินดังกล่าวนี้กลายเป็นสิ่งที่ค่อยๆ ซึมซับ และตกทอดมาสู่เรา และเรากำลังเดินตามในสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ได้เคยทำมาในช่วงก่อนหน้า และเป็นการส่งไม้ต่อจากรุ่นสู่รุ่นในที่สุด

เราพยายามเดินตามรอยที่คุณพ่อคุณแม่ได้เคยทำมา (เราพยายามเดินตามในวลีเด็ดอีกประโยคที่ระบุว่า “ลูกไม้หล่นใต้ต้น” หรือเราจะพยายามเป็น “ลูกไม้ที่หล่นใกล้ต้น” ให้มากที่สุด) เรามีความหวังและตั้งใจว่าจะพยายามดูแลคุณพ่อคุณแม่ของเราให้ดีที่สุดเท่าที่พละกำลังของเราจะพอทำได้ (แม้ว่าในบางครั้งเราอาจจะดื้อ รั้น เกเร และเอาแต่ใจไปบ้าง)

แต่ทั้งนี้เรารู้สึกดีใจ และภูมิใจที่ได้เคยทำในสิ่งต่างๆ ตามที่คุณพ่อคุณแม่ของเราได้เคยทำเอาไว้ แม้ว่าเราอาจจะทำได้ไม่ดีพอ หรือเทียบกับคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้ แต่ในเบื้องลึกแล้วเรารู้สึกภูมิใจ และดีใจที่ได้รับไม้ต่อในการดูแลคุณพ่อคุณแม่ของเรา

ก็เหมือนกับสิ่งที่คุณพ่อกับคุณแม่ได้เคยมีโอกาสได้ดูแลคุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายในช่วงที่ผ่านมา

โดยส่วนตัวแล้วผมชื่นชอบ และคุ้นหูกับวลีเด็ดทั้ง 2 นี้อย่างยิ่ง ทั้ง “หลิ่มจี่จุ้ย เตี๋ยมเตี๋ยมติ” และ “ลูกไม้หล่นใต้ต้น” (ลูกไม้ที่หล่นใกล้ต้น) ซึ่งวลีเด็ดทั้ง 2 นี้สามารถสะท้อนให้เราได้คิดในหลากหลายเรื่องราว และเป็นเรื่องราวคำสอนที่ช่วยเตือนใจเราเป็นประจำในช่วงที่ผ่านมา

(บันทึกความทรงจำในวันอาทิตย์ที่ 19 เมษายน 2563 / กราบขออนุญาตขอแคปหน้าจอบทความที่มีการพูดคุยกันระหว่างพี่ชายท่านหนึ่งที่ผมเคารพรักเป็นที่สุดกับผมในช่วงที่ผ่านมาครับ)