คิดถึงคุณตา : (ภาค 63)

ใจหายจริงๆ ยิ่งเข้าสู่วันทำพิธีกงเต๊ก (กงเต็ก) นั้น เป็นวันที่เรารู้สึกเริ่มใจหายอย่างยิ่ง และยิ่งในช่วงต้องมีการเดินข้ามสะพานแล้วนั้น ยิ่งเป็นอะไรที่บีบหัวใจเป็นที่สุดเลยครับ

เราไม่คิดว่าจะต้องมาพบเจอกับวันและเวลาแบบนี้ ในช่วงเวลาแบบนี้ในตอนนั้นเลย เศร้าใจจริงๆ ครับ

มันช่างเป็นอะไรที่เร็ว และรับไม่ได้เลยจริงๆ

คุณตาท่านได้จากพวกเราไปอย่างถาวรแล้ว เราไม่คิดว่า วันเวลาแบบนั้นจะเดินทางมาถึงเร็วขนาดนี้จริงๆ

คุณตาท่านไปสบายแล้ว ทำไมคุณตาท่านจากพวกเราไปเร็วจัง เรายังมึน และยังทำใจกันไม่ได้เลยครับ

จะว่าไปแล้ว เรายังมีอะไรอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ รวมถึงยังทำไม่สำเร็จตามที่คุณตาท่านอยากเห็น และอยากให้เป็น

ยังมีอีกหลายอย่างเลยครับ

เราไม่มีโอกาสได้ทำให้คุณตาเห็นในตอนที่คุณตาท่านยังมีชีวิตอยู่แล้ว ทำไมคุณตาไม่อยู่รอผมอีกสักนิดครับ ผมยังรอแรงเชียร์ และกำลังใจจากคุณตาอยู่เลยครับ

คุณตาไม่รอผมแล้วหรือครับ ทำไมคุณตารีบจากผมไปนะครับ ผมยังไม่อยากให้คุณตาจากไปเลยครับ เราคิดถึงคุณตา เราพยายามอ้อนวอนขอให้คุณตาอยู่เป็นเพื่อนเราก่อน แต่สุดท้ายเราทำไม่สำเร็จ เพราะคุณตาท่านได้จากพวกเราไปแล้ว คุณตาต้องไปแล้ว ยิ่งมาถึงวันทำพิธีกงเต๊ก ยิ่งเป็นวันที่คุณตาท่านจะต้องจากเราไปจริงๆ แล้ว

เราสับสนและคิดวนไปเวียนมาอยู่ตลอดเวลา ช่วงเวลาแบบนี้เรารู้สึกไม่ดีและใจหายมากๆ เลยครับ นับว่าเป็นช่วงเวลาที่บีบหัวใจเราสุดๆ จริงๆ ครับ

ยิ่งโดยเฉพาะในช่วงที่เราต้องเดินขึ้นสะพานในพิธีกงเต๊กครับ

เศร้า

ทุกวันนี้ เมื่อนึกย้อนถึงวันและเวลาดังกล่าวแล้ว ยังอดทำใจไม่ได้เลยครับ น้ำตายังพร้อมจะรินไหลออกมาอยู่ตลอดเวลาเลยครับ

คิดถึงคุณตาครับ

ทั้งนี้ ในงานพิธีกงเต๊กนั้น เราได้รับความเมตตา และความกรุณาเป็นที่สุดจาก “อาซือเจ็ก” โดย “อาซือเจ็ก” ท่านให้ความเมตตา กรุณา และช่วยเดินทางจากวัดเมตตาธรรมโพธิญาณ จังหวัดกาญจนบุรี พร้อมด้วยท่านพระอาจารย์ท่านอื่นๆ มาช่วยทำพิธีกงเต๊กให้กับคุณตาของผมในค่ำคืนวันนั้น

อีกทั้งในวันเผาศพ (งานฌาปนกิจศพ) ของคุณตานั้น “อาซือเจ็ก” ท่านยังให้ความเมตตา กรุณา และช่วยเดินทางจากจังหวัดกาญจนบุรี มาร่วมงานเผาศพ (งานฌาปนกิจศพ) ของคุณตาในวันรุ่งขึ้นอีกด้วยครับ กราบสาธุ สาธุ สาธุ ครับผม

กราบขอบพระคุณ “อาซือเจ็ก” เป็นที่สุดเลยนะครับผม ด้วยความเคารพ และนับถือ “อาซือเจ็ก” พร้อมกับขอน้อมกราบขอบพระคุณท่าน “อาซือเจ็ก” และท่านพระอาจารย์ท่านอื่นๆ เป็นที่สุดเลยนะครับผม

ในค่ำคืนวันงานพิธีกงเต๊กนั้น เราแทบไม่มีความสุขเลย และรู้สึกเศร้าใจ เราคิดถึงคุณตา คุณตาท่านได้จากเราไปจริงๆ แล้ว เราถามตัวเองหลายครั้ง

เราพยายามนึกในใจว่า เราจะต้องไม่เศร้า เราไม่อยากให้คุณตาท่านไม่สบายใจ และเป็นห่วงเรา เราต้องผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ไปให้ได้ (เอาเข้าจริงเราก็อดที่จะไม่เศร้าไม่ได้เลยครับ เรายังคงรู้สึกเศร้า และเหงาใจเป็นที่สุดเลยครับผม)

เราพูดอยู่ในใจว่า เราจะต้องทำให้ได้ เราต้องหยุดเศร้า หยุดเหงา และหยุดร้องไห้ (แม้ว่าจะทำใจได้ยาก) เพราะเรารู้ว่า คุณตาท่านยังคงเฝ้ามองพวกเราอยู่ เราต้องพยายามอดทน และเข้มแข็งต่อไปให้ได้ เพราะเราเป็นหลานคุณตา

เราต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณตาของเรา

เราต้องกราบขอบพระคุณท่านแขกผู้มีเกียรติทุกๆ ท่านที่สละเวลา และร่วมเดินทางมาร่วมงานศพ และงานเผาศพของคุณตาในช่วงที่ผ่านมา กราบขอบพระคุณทุกๆ ท่านเป็นที่สุดเลยนะครับผม

ยอมรับว่า คุณตาท่านเหนื่อยมามากแล้ว ขอให้คุณตาท่านหลับให้สบาย คุณตาไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วนะครับ ทุกคนคิดถึงคุณตา

คุณตาท่านเป็นผู้ให้ และท่านให้พวกเรามาตลอดชีวิต คุณตาท่านทำเพื่อพวกเรามามากแล้วครับ

ในช่วงที่ผ่านมา เราได้เห็นรอยยิ้ม และความสุขที่คุณตาได้เคยมอบให้กับลูกหลาน เครือญาติ คนรู้จัก และเพื่อนๆ ของคุณตามาแล้วมากมาย การให้ของคุณตานั้น ถ้าจะบอกแบบนี้ก็คงไม่ผิด เพราะคุณตาท่านให้ด้วยใจ และให้จากใจท่านจริงๆ

ดังนั้น สิ่งที่คุณตาท่านมอบให้นั้นจึงได้ผลิดอกออกผล ออกมาเป็นความรัก และความคิดถึงที่ทุกคนพร้อมใจกันทยอยเดินทางมาร่วมงานศพ และมาส่งคุณตาในวันเผาศพ พร้อมด้วยการเดินทางไปส่งคุณตา (ลอยอังคาร) อีกครั้งที่อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี

ด้วยรัก และคิดถึงคุณตาเสมอมานะครับผม