คิดถึงคุณตา : (ภาค 45)

อดอมยิ้มไม่ได้ เมื่อได้เห็นกระติกน้ำชา ซึ่งภายในกระติกใบนั้นบรรจุน้ำชาจีนอุ่นๆ ไม่ถึงขนาดร้อนจนเกินไป และสามารถเทน้ำชา (รินน้ำชา) ได้สักประมาณ 4-5 ถ้วยกาแฟ (โดยประมาณ) นับเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในแต่ละวันที่ผมได้ดื่ม หรือจิบน้ำชาจีน

และเมื่อหมดแล้วค่อยชงใหม่ ใส่ใบชาชุดใหม่ เพื่อให้ได้รสชาติแบบเดิมๆ กับชนิดใบชาเดิมๆ ที่ชื่นชอบ โดยขอให้ขมๆ หน่อยเป็นพอครับ ซึ่งชนิดใบชานั้นมีให้เลือกมากมาย แต่ของผมจะติดรสสัมผัสแบบขมๆ มาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่เคยได้แบ่งมาดื่ม (จิบ) จากคุณตา และเพื่อนๆ ของคุณตาที่ภายในศาลเจ้าพ่อกวนอู บริเวณชุมชนชาวตลาดสมเด็จเจ้าพระยา คลองสาน

รสสัมผัสครั้งแรกๆ นั้น ยังคงตราตรึงและติดใจมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นรสสัมผัสที่บ่งบอกได้ถึงร่องรอยแห่งความคิดถึงคุณตาที่แสนจะอบอุ่นในอดีตและส่งผลแห่งความรักจนมาถึงทุกวันนี้ ซึ่งคุณตาท่านได้สอนบทเรียนการใช้ชีวิตในแต่ละวันให้กับผม โดยถ่ายทอดออกมาเป็นรูปแบบของการกระทำ และกิจวัตรประจำวันเสียมากกว่าการสอนเป็นคำพูดและวาจา ซึ่งหลานชายคนนี้ได้ค่อยๆ ซึมซับ และยึดปฏิบัติมาอย่างต่อเนื่องโดยมีทั้งที่ทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้าง หรือไม่กล้าทำบ้าง หรือทำแล้วไม่ดีสู้คุณตาไม่ได้เลย เหล่านี้ล้วนเป็นต้นแบบ และแบบอย่างให้เราได้ศึกษา และเจริญรอยตามในสิ่งที่คุณตาท่านเคยทำมาในอดีต

เรายังจดจำร่องรอยต่างๆ ที่คุณตาได้ร่วมด้วยช่วยทำมาในอดีต โดยเฉพาะแบบอย่างการดำรงชีวิตที่คุณตายึดหลักปฏิบัติมาโดยตลอด และทุ่มเทให้กับงานของครอบครัว และเมื่อเสร็จภารกิจงานของครอบครัวแล้ว คุณตาท่านได้ร่วมด้วยและมีความสุขที่ได้ช่วยเหลืองานขององค์อากงท่านเทพเจ้ากวนอู ท่านเทพเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆ พระองค์ที่ศาลเจ้าพ่อกวนอู บริเวณชุมชนชาวตลาดสมเด็จเจ้าพระยา คลองสาน และงานสาธารณกุศลอื่นๆ อีกมากมายนับเป็นแบบอย่างที่หลานชายคนนี้ยังคงจดจำได้ไม่มีวันลืมครับ

คุณตาท่านสอนให้ผมดื่ม หรือจิบชาจีนมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ผมยังจำวันวานที่สนุกๆ ได้เลยครับ มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณพ่อคุณแม่พาผมไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ ซึ่งท่านก็นิยมและชื่นชอบการชง และดื่มชาจีนเป็นที่สุดเช่นกัน ในวันนั้นผมยังพอจำภาพบรรยากาศต่างๆ ได้เป็นอย่างดี โดยท่านแบ่งให้ผมดื่มชาจีนที่ท่านชงให้คุณพ่อคุณแม่ด้วยครับ

และที่สำคัญ คือว่า ผมไม่บ่น หรือติว่าขมแต่อย่างใด อีกทั้งยังมีการขอแบ่งมาจิบ หรือดื่มเพิ่มอีก จนทำให้ท่านรู้สึกแปลกใจว่าทำไมผมถึงสามารถดื่มชาจีนขมๆ แบบนี้ได้ และเห็นคุณพ่อคุณแม่ช่วยเล่าให้ท่านญาติผู้ใหญ่ของผมฟังว่า คุณตาของผมสอนให้ผมดื่มชาจีน เท่านั้นแหละท่านถึงกับหัวเราะ และอมยิ้ม (ผมจำได้ไม่หมด และจำไม่ได้ว่า ท่านมีพูดชมว่าผมเก่งด้วยหรือเปล่านะครับผม)

หลังจากนั้นมาเวลามีโอกาสได้ตามคุณพ่อคุณแม่ไปพบท่านที่บ้าน ท่านจะชงชาจีน และแบ่งชาจีนที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ๆ ให้คุณพ่อคุณแม่และผมร่วมดื่มเป็นประจำ นับเป็นประสบการณ์ในช่วงหนึ่งที่ผมยังคงประทับใจมาจนถึงทุกวันนี้

ดังนั้น การได้จิบ หรือดื่มชาสักนิดในแต่ละวันจะทำให้ผมรู้สึกมีความสุข ผมเลยอยากกราบขออนุญาตแชร์ความสุขเหล่านี้ให้กับทุกๆ ท่านด้วยนะครับผม กราบขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขในแต่ละวัน และทุกๆ วันด้วยนะครับผม (ขอให้ทุกๆ วันเป็นวันที่มีแต่ความสุขนะครับผม) เนื่องจากความสุขนั้นสามารถหล่อเลี้ยงประสบการณ์แห่งชีวิตที่ทรงคุณค่า และเป็นแรงบันดาลใจให้สามารถคิด ผลักดัน และวาดฝันให้ถึงความฝันที่ยิ่งใหญ่และสำเร็จในอนาคตได้เป็นอย่างดีเลยนะครับผม กราบขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขนะครับผม