คิดถึงคุณตา : (ภาค 39)

ไม้เท้าคู่ใจที่ไปพร้อมกับคุณตาในแต่ละที่นั้น นับเป็นภาพความทรงจำที่ผมยังคงจำได้เป็นอย่างดี โดยในช่วงหลังๆ นั้นคุณตาจะต้องใช้ไม้เท้าเป็นเพื่อนคู่ใจในการเดินทาง และช่วยพยุงให้คุณตาสามารถก้าวเดินไปในสถานที่ต่างๆ ได้อย่างมั่นคง และปลอดภัย เนื่องจากคุณตามีอายุมากขึ้น อีกทั้งแข้งขาเริ่มอ่อนแรง

ดังนั้น การก้าวเดินด้วยตัวเองโดยปราศจากไม้เท้าคู่ใจจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเป็นปัญหา และอาจจะทำให้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย หรืออาจจะหกล้มได้

ผมยังจำภาพในวันวานเวลามีโอกาสร่วมกับคุณพ่อคุณแม่และคุณน้าๆ (เครือญาติ) กราบขออนุญาตพาคุณตาไปรับประทานอาหารนอกบ้าน (ในบางครั้ง) และผมมีโอกาสได้กราบขออนุญาตช่วยพยุงคุณตาและพาคุณตาเดินไปในสถานที่ต่างๆ ซึ่งต้องยอมรับว่าคุณตาท่านเป็นคนแข็งแรง และมีบุคลิกรูปร่างที่สมาร์ท

ทั้งนี้ การได้มีโอกาสช่วยพยุงคุณตาจึงเป็นเรื่องที่มีความสุข และเป็นความรักที่หลานชายคนหนึ่งสามารถทำได้ และเต็มใจทำให้กับคุณตาเป็นที่สุด โดยผมกราบขออนุญาตช่วยพยุงให้คุณตาค่อยๆ เดินไปในสถานที่ต่างๆ อย่างมั่นคง และปลอดภัย

ภาพมันแค่ฉายกลับกันเพียงเท่านั้น

สืบเนื่องจากกาลเวลาเปลี่ยน นาฬิกาแห่งกาลเวลาเดินหน้า เปลี่ยนจากเดิมในอดีตตอนที่ผมยังเยาว์วัย เพิ่งหัดเดิน เพิ่งเดินได้ คุณตาท่านคอยจูงมือผมและพาผมเดินไปในสถานที่ต่างๆ รวมถึงให้ผมขี่คอ ขี่หลัง และช่วยอุ้มผมไปในสถานที่ต่างๆ อาทิเช่น พาไปที่ศาลเจ้าพ่อกวนอู บริเวณชุมชนชาวตลาดสมเด็จเจ้าพระยา คลองสาน พาไปดูงิ้ว (อุปรากรจีน) พาไปซื้อขนม พาไปซื้อของเล่น รวมถึงพาไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆ และที่ขาดไม่ได้เลย คือ ให้ความรัก ความเมตตา และเอ็นดูกับผม 

ตรงนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลกและลำบากเลยจริงๆ ถ้าภาพเหล่านี้จะย้อนกลับมาฉายใหม่ในแบบตอนโตที่ผมได้กราบขออนุญาตช่วยพยุงคุณตา และกราบพาคุณตาค่อยๆ เดินไปในสถานที่ต่างๆ รวมถึงกราบขออนุญาตขับรถพาคุณตาไปในสถานที่ต่างๆ ด้วยครับ โดยผมกราบขออนุญาต และกราบรับไม้ต่อจากอากู๋สี่ คุณพ่อ และคุณน้าชายที่เคยช่วยขี่มอเตอร์ไซค์พาคุณตาไปทำธุระ และไปซื้อของในสถานที่ต่างๆ ในช่วงก่อนหน้า

มาถึงตรงนี้ เวลานี้ พูดได้คำเดียวว่าคิดถึงคุณตาที่สุดเลยครับผม

ผมยังจำภาพบรรยากาศที่คุณตากำลังเดินไปพร้อมกับไม้เท้าคู่ใจ และมีผมคอยเดินพยุงคุณตาอยู่ข้างๆ (ในบางครั้ง) นั้น ยังเป็นภาพที่อบอวลอยู่ในความรู้สึกของผมอยู่เลยครับ แม้กาลเวลาจะผ่านไปกว่า 10 ปีแล้ว แต่สีสันของภาพเหล่านี้ยังคงฟุ้งกระจายอยู่ในโหมดความทรงจำของผมในขณะนี้

จุดเด่นของไม้เท้าคู่ใจของคุณตา คือ มีความเปลี่ยนแปลงเกือบทุกครั้งที่ได้พบและเจอคุณตา โดยเราจะเห็นถึงความแปลกใหม่ของไม้เท้าของคุณตาเป็นอย่างดีและประจำ ซึ่งคุณตาท่านจะมีไม้เท้าคู่ใจอยู่หลายอัน และหนึ่งในนั้นมีของที่คุณแม่ของผมได้กราบขออนุญาตซื้อให้คุณตาด้วยครับ โดยคุณตาท่านจะเอาใจใส่กับไม้เท้าของคุณตาเป็นอย่างดี เพราะถ้าไม้เท้าอันไหนลูกยางรองขาไม้เท้า (จุกยางรองขาไม้เท้า หรือ ลูกยางสวมขาไม้เท้า) สึก และไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ คุณตาจะเดินไปให้พี่ๆ นายช่างที่คุณตาสนิทช่วยเปลี่ยนให้ใหม่ ให้สามารถกลับมาใช้งานได้ดีเหมือนเดิม เพื่อช่วยป้องกันและช่วยให้คุณตาไม่ลื่นไถล หรือลื่นหกล้มระหว่างเดิน จึงนับเป็นสีสัน และความสุขเล็กๆ ของคุณตากับไม้เท้าคู่ใจของคุณตาครับผม