คิดถึงคุณตา : (ภาค 11)

“แล้วรู้เปล่าว่าจับเกี๊ยมเจ๊กตายไปแล้วสามวันแต่กลับฟื้นขึ้นมาใหม่” เป็นส่วนหนึ่งของข้อความที่อาเจ็กท่านหนึ่ง (กราบขออนุญาตลองเช็คดูแล้ว ท่านน่าจะอายุน้อยกว่าคุณพ่อผมครับ เห็นท่านบอกว่าอายุ 60 กว่าปีแล้วครับ) และท่านเป็นพี่ชายของคนรู้จัก (เพื่อนบ้านเก่าที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับบ้านของคุณตาในสมัยก่อนครับ และอยู่ไม่ไกลจากบ้านของอากู๋สี่ เพราะอาเจ็กท่านนี้ท่านเรียกอากู๋สี่ว่า สี่เจ็ก ครับผม) อาเจ็กท่านนี้ช่วยโพสต์ในคอมเม้นท์ของผม ผ่านทางเฟซบุ๊คอีกอันหนึ่งครับ (เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้ และเคยวิ่งลุยไฟด้วยนะครับผม) กราบสาธุ สาธุ สาธุ ด้วยนะครับผม

กราบขอบพระคุณอาเจ็กที่สุดเลยนะครับ สุดยอดเลยครับอาเจ็กครับที่ช่วยเล่าเรื่องดังกล่าวนี้ให้ทราบครับ กราบสาธุ สาธุ สาธุ ด้วยนะครับผม ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับ กราบสาธุ สาธุ สาธุ ด้วยนะครับผม

ในช่วงที่ผ่านมา ผมมีกราบขออนุญาตเรียนปรึกษาคุณน้าชาย และคุณน้าสาว และคุณน้าสาวช่วยเรียนปรึกษาเพื่อนบ้านท่านหนึ่งที่ท่านเคยมีบ้านอยู่ใกล้ๆ กับบ้านอาเหล่าแปะ และท่านว่า จริงครับ กับเรื่องนี้ แต่รายละเอียดค่อนข้างผ่านมานานพอสมควรแล้วครับ อีกทั้งคุณน้าท่านนี้ยังบอกว่าเห็นได้ข่าวว่าอาเหล่าแปะเคยมานอนที่ศาลเจ้าพ่อกวนอูด้วยครับ และวันที่อาเหล่าแปะท่านเสียชีวิตนั้น ระหว่างที่กำลังเคลื่อนย้ายร่างของอาเหล่าแปะไปบำเพ็ญกุศลที่วัดนั้นเพื่อนบ้านท่านนี้เล่าให้คุณน้าสาวฟังว่า ท้องฟ้าเป็นสีดำ มีฝนตกหนักมากๆ พร้อมกับมีเสียงฟ้าร้องเสียงดังมากๆ เลยนะครับผม

อีกทั้งผมเองยังกราบขออนุญาตโทรไปเรียนปรึกษา “อากู๋สี่” และกราบเรียนสอบถามถึงเรื่องดังกล่าวนี้ เห็นอากู๋สี่ท่านช่วยเล่าให้ฟัง และท่านบอกว่าเรื่องนี้นานมาแล้ว รายละเอียดต่างๆ เท่าที่พอจะจำได้ คือ อาเหล่าแปะเคยมานอนที่ศาลเจ้าพ่อกวนอู (ในสมัยก่อนมองจากด้านในศาล (มองออกไปด้านนอก) ด้านขวามือก่อนถึงประตูศาลเจ้าพ่อกวนอู (ประตูท่านเทพเจ้าหมึงซิ้ง) จะมีเตียงนอนไม้อยู่ 1 เตียงตั้งอยู่ด้านขวามือ) และอาเหล่าแปะท่านนอนอยู่ที่เตียงดังกล่าวพร้อมกับกางมุ้งหลับไปหลายวัน แล้วก็ตื่น พอตื่นก็เดินทางกลับบ้าน (เท่าที่อากู๋สี่ช่วยเล่าให้ฟังโดยประมาณ เพราะเหตุการณ์นี้เกิดมานานพอสมควรแล้วครับ)

โดยในสมัยนั้นจะมีอาเหล่าแปะอีกท่านหนึ่ง ชื่ออาเหล่าแปะ หรือ “บักเส็งแปะ” ท่านเป็นผู้ที่ช่วยดูแลศาลเจ้าพ่อกวนอูในยุคดังกล่าว และท่านนอนในศาลเจ้าพ่อกวนอูเลยครับผม “อาบักเส็งแปะ” ท่านใจดีมากๆ ครับ สมัยนั้นผมยังเด็กมาก แต่ยังพอจำภาพอาบักเส็งเหล่าแปะได้เลยครับ เวลาวิ่งไปหาคุณตาที่ศาลเจ้าพ่อกวนอูครับ

ตอนนี้เริ่มสับสนภาพในอดีตว่า อาบักเส็งเหล่าแปะนั้นนอนที่เตียงไม้ดังกล่าวในแต่ละวัน หรือว่า กลางคืนนอนในห้องที่อยู่ด้านข้างเตียงไม้ดังกล่าวนี้นะครับ โดยจำไม่ได้ว่าเตียงไม้ดังกล่าวนี้สำหรับให้คณะลูกศิษย์อากงท่านเทพเจ้ากวนอูได้นั่งและนอนเล่นในช่วงกลางวัน หรือในช่วงที่มีการจัดกิจกรรมต่างๆ ของทางศาลเจ้าพ่อกวนอูเพื่อเป็นการพักผ่อนระหว่างวันนะครับ

(ลองกราบเรียนปรึกษาคุณแม่ คุณแม่ช่วยเล่าให้ฟังว่า ถ้าจำไม่ผิด อาบักเส็งเหล่าแปะ ท่านน่าจะนอนอยู่ในห้องมากกว่าในช่วงเวลากลางคืน นะครับผม)

ทิ้งท้าย เป็นความเชื่อส่วนบุคคล ได้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน รับฟัง และพิจารณาข้อมูลอีกครั้งหนึ่ง กราบขอบพระคุณเป็นที่สุดเลยนะครับผม พร้อมกันนี้ กราบได้โปรดให้อภัยผมด้วยนะครับ ถ้าเกิดว่าข้อมูลบางอย่างได้ผิดพลาดประการใดไป กราบได้โปรดให้อภัยผมด้วยนะครับผม)