คิดถึงคุณตา : (ภาค 4)

คุณตาจากไปแล้ว จากไปกว่า 10 ปีแล้ว ตั้งแต่ปี 2552 ที่ผ่านมา นับเป็นการจากกันอย่างถาวรในชาติภพนี้ แต่หลานคนนี้คิดว่าสักวันหนึ่งคงจะได้พบกับคุณตาอีกครั้ง เนื่องจากคนเราเกิดมาต้องมีแก่เจ็บและตาย เป็นไปตามวัฏสงสารแห่งการเวียนว่ายตายเกิด

ย้อนรำลึกถึงสิ่งที่คุณตาเคยสอนเคยสั่งตั้งแต่ที่จำความได้จนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราจะจำได้แต่ภาพที่คุณตายิ้มให้เสมอ ไม่ว่าเราจะทำอะไรผิด ถูก สำเร็จ ไม่สำเร็จ คุณตาจะยิ้มและให้กำลังใจเราเสมอ ถ้าผิดก็ค่อยๆ ปรับแก้ ถ้าดีก็ยินดี ถ้าสำเร็จก็ยินดี ถ้าไม่สำเร็จก็ให้กำลังใจ คุณตาจะเป็นผู้ให้เสมอมา ให้มาตลอดชีวิตของคุณตาจริงๆ เป็นความรู้สึกจากใจจริงที่เรามีต่อคุณตา คุณตา คือ My Hero จริงๆ

ยังจำรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณตาได้เสมอมา แม้ว่าเราอาจจะดูเหมือนว่าช่วยงานคุณตาจริงๆ ในตอนเด็กๆ แต่แท้ที่จริงแล้วเราอาจจะเป็นตัวยุ่งเสียมากกว่า อิอิ ที่เข้าไปช่วยงานคุณตาหลังจากที่เดินทางกลับจากโรงเรียน (วันจันทร์ถึงวันศุกร์) หรือแม้แต่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพราะในสมัยเด็กๆ เราจะอยู่บ้านคุณตาเสียเป็นส่วนใหญ่และรอจนถึงช่วงบ่ายๆ เย็นๆ ค่อยเดินทางกลับบ้านหลังจากที่คุณพ่อคุณแม่เพิ่งเสร็จงานและเดินทางกลับบ้าน (บ้านคุณพ่อคุณแม่อยู่ไม่ไกลจากบ้านคุณตา) ดังนั้น ชีวิตในวัยเด็กจึงผูกพันกับคุณตา และคุณน้าๆ

สถานที่วิ่งเล่นในวัยเด็กส่วนใหญ่จะวิ่งเล่นที่บ้านคุณตา และมีไปวิ่งเล่นในบริเวณภายในศาลเจ้าพ่อกวนอู บริเวณชุมชนชาวตลาดสมเด็จเจ้าพระยา คลองสาน รวมถึงด้านนอกศาลเจ้าพ่อกวนอู บริเวณลานกว้างที่อยู่ใกล้ๆ โรงงิ้วที่ตอนนี้ได้รื้อและสร้างเป็นเก๋งจีนริมน้ำ

ย้อนภาพในวันวานยังคงหวนรำลึกถึงเสมอมาเวลาวิ่งไปพบคุณตาที่ศาลเจ้าพ่อกวนอู พร้อมกับน้อมกราบสักการะ และกราบขอพรอากงท่านเทพเจ้ากวนอู ท่านเทพเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกๆ พระองค์ที่ศาลเจ้าพ่อกวนอู หลังจากนั้นในบางครั้งมักจะวิ่งออกมาและแวะไปเที่ยวและวิ่งเล่นต่อในบ้านของญาติๆ คนรู้จักที่อยู่ด้านซ้ายมือของทางศาลเจ้าพ่อกวนอู (ในสมัยนั้น) ซึ่งกราบขออนุญาตเรียกเป็นโรงชัน หรือเคยมีบางครั้งวิ่งไปหาคุณตาที่บ้านอาเหล่าแปะที่โรงน้ำปลา (ซึ่งถัดจากโรงน้ำปลาจะเป็นโรงผักดองซึ่งลูกสาวท่านหนึ่งเป็นเพื่อนของคุณแม่ผมครับ) รวมถึงวิ่งไปหาคุณตาที่บ้านอาเหล่าแปะทำธูป และอาเหล่าเจ็กทำกล่อง

นอกจากวิ่งเล่นใกล้ๆ บ้านคุณตาแล้ว ในบริเวณใกล้เคียงก็มีบ้านอากู๋สี่ บ้านคุณน้า คุณอาที่เรารู้จักและคุ้นเคย หรือหนีไปแถวๆ ตลาดท่าดินแดงกับพี่ชาย ซึ่งเรามักไปสร้างความรำคาญและวิ่งเล่นเป็นประจำ จึงต้องกราบขอโทษมา ณ ที่นี้โดยไม่รู้ว่าผมเคยไปสร้างความรำคาญมากน้อยแค่ไหน ได้โปรดให้อภัยผมด้วยนะครับผม อิอิ